ارائه و ارزیابی یک سامانه پوشیدنی کمکی برای بلند کردن جسم سنگین

چکیده زمینه و هدف: امروزه وسایل کمکی شخصی حمل و نقل اجسام جهت کاهش فشار وارده ی ناشی از برداشتن بار، به اندام ها و عضلات افراد و به خصوص عضلات ناحیه ی کمر، بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از این پژوهش تحلیل یک مدل آزمایشگاهی جدید با عنوان لباس کمکی برای برداشتن وزنه (weight lift aid vest) که به اختصار wlav نامیده می شود، در زمان خم شدن رو به جلوی بدن و بررسی تاثیرات آن در کاهش مطالبه ی عضلانی عضلات درگیر و به خصوص عضلات کمری است. در آزمایشات انجام شده میزان پاسخ سیگنال های گرفته شده از عضلات در گیر در حین برداشتن جسم در دو حالت با و بدون لباس کمکی (wlav) با استفاده از دستگاه تقویت کننده الکترومایوگرافی تحلیل گردید. روش بررسی: در این تحقیق از 20 نفر داوطلب برای انجام آزمایش استفاده شد که عمل بلند کردن بار را در حالت نیمه چمباتمه با وزنه ی 10 کیلوگرمی انجام دادند. با استفاده از یک فنر کششی میزان کشیدگی فنر تعبیه شده در پشت لباس کمکی (wlav) و انحرافات مختلف لگن و زانو محاسبه گردید. در این تحقیق میزان تاثیرات لباس کمکی و میزان رضایت افراد استفاده کننده از آن در هنگام بلند کردن بار بررسی شد. یافته ها: داده های الکترومیوگرافی از 8 عضله دخیل در این کار بر روی کمر، شکم و پاها جمع آوری گردیدند. نتایج آزمایش نشان داد که یک کاهش12/25% در فعالیت کل عضلات درگیر و کاهش 57%، 28% و 5/26% به ترتیب برای فعالیت عضلات مایل خارجی، همسترینگ خارجی، ارکتور اسپاین و افزایش 11% برای فعالیت عضلات گلوتئوس ماگزیموس در حالت استفاده از لباس کمکی (wlav) نسبت به حالت بدون لباس کمکی (wlav) در افراد وجود دارد. نتیجه گیری: لباس کمکی (wlav) می تواند فعالیت عضلات کمری و نرخ فشار دریافتی عضلات کمر را به طور کاملاً معنی داری (005/0p<) کاهش دهد. فعالیت عضلات شکمی نیز در این پژوهش به طور معنی داری (005/0p<)کاهش یافت. تمایل به استفاده در مورد لباس کمکی (wlav) مثبت ارزیابی شد. کلید واژه ها: الکترومایوگرافی، بار سنجی، ریشه ی میانگین مجذور، لباس کمکی برای بلند کردن جسم (wlav) ، مطالبه ی عضلانی